Το αφήγημα "Άνθρωποι και Δελφίνια" του Α. Σουρούνη στο βιβλίο των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄Γυμνασίου, έδωσε έναυσμα στους μαθητές του Β4 τμήματος του 1ου Γυμνασίου Αλεξ/πολης "Λεονταριδείου" να ασχοληθούν ερευνητικά με το πανέμορφο αυτό θαλάσσιο θηλαστικό, το δελφίνι, και τη σχέση του με τον άνθρωπο, από παλιά έως σήμερα... Να μερικά από τα συμπεράσμάτα τους..... Συγχαρητήρια παιδιά!!
Δελφίνια σε συνθήκες ελευθερίας
ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ
Πολυζωίδου Αναστασία
Τσομπανάκη Χρυστιάνα
Τζιούρτζιας Ευθύμης
Άγγελος Τότα
Τζιρίτης Αντώνης
Τσολάκης Μιχαήλ
Σ
|
υγκρίνοντας το κείμενο του Σουρούνη με 4 άλλα λογοτεχνικά κείμενα ( 1. "Τα δελφίνια" της Φανής Παπαλουκά, 2. "Το παιδί και το δελφίνι" της Αντιγόνης Μεταξά, 3. "Ο Αρίων" της Αλεξάνδρας Δέλτα-Παπαδοπούλου, και 4. "Η μαϊμού και το δελφίνι" Μυθος του Αισώπου) παρατηρούμε τα εξής στοιχεία. Αρχικά, το κείμενο του
Σουρούνη είναι ένα αφήγημα με στοιχεία χρονογραφήματος. Ενώ τα υπόλοιπα
αποσπάσματα είναι διηγήματα και
συγκεκριμένα το ένα μύθος του Αισώπου. Επίσης τα κείμενα αυτά παρουσιάζουν τη διαφορετική στάση των ανθρώπων απέναντι
στην αγάπη των δελφινιών. Το κείμενο << Άνθρωποι και δελφίνια >>
έχει ως στόχο να μας προβληματίσει και να αρχίσουμε πλέον να ενεργοποιούμαστε
κατά της εκμετάλλευσης των δελφινιών , να αγαπήσουμε τα δελφίνια και να
ευαισθητοποιηθούμε πλέον γύρω από αυτό το
θέμα. Σε αντίθεση μα τα άλλα 4 κείμενα τα οποία προβάλουν μία πιο ειρηνική και όμορφη εικόνα , ασχολούνται δηλαδή με την
αγάπη και την στενή σχέση μεταξύ των δελφινιών και των ανθρώπων. Αυτά τα 4
κείμενα, δηλαδή, δεν τονίζουν την θλιβερή κατάσταση που επικρατεί λόγω της κακομεταχείρισης των ζώων, αλλά κάτι το τόσο ξεχωριστό και όμορφο, όπως η αυθόρμητη αγάπη μεταξύ του
ανθρώπου και των δελφινιών . Τέλος, υπάρχουν διαφορές και στους αφηγηματικούς τρόπους και τεχνικές αφού στο κείμενο του βιβλίου κυριαρχεί η πρωτοπρόσωπη αφήγηση καθώς και τα σχόλια, ενώ στα υπόλοιπα κείμενα
υπάρχει αφήγηση , διάλογος , περιγραφή και μονόλογος. Επίσης, κάτι τελευταίο είναι ότι στα 4 κείμενα
παρατηρείται ότι υπάρχουν αρκετά εκφραστικά
μέσα, όπως η μεταφορά , η προσωποποίηση, το ασύνδετο σχήμα, ενώ στο κείμενο του Σουρούνη κυριαρχεί ο δημοσιογραφικός λόγος.
«ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ»
Σκαρλάτου
Ελένη
Χατζηπέτρου
Παντελής
Σαριμπεκιάν
Στεφανία
Χασάν
Ογλού Μπακέ
Παναγιωτίδης Θάνος
Ψαρράς Παναγιώτης
Το κείμενο ‘’Άνθρωποι και δελφίνια ‘’ του Α. Σουρούνη, έχει πολλά κοινά στοιχεία
και ομοιότητες με ένα χρονογράφημα. Το χρονογράφημα είναι ένα ελαφρύ πεζό
λογοτέχνημα, που δημοσιεύεται σε εφημερίδα ή περιοδικό. Συνήθως πραγματεύεται
ζητήματα κοινωνικά, πολιτιστικά και ηθικά, θέματα της επικαιρότητας που
απασχολούν τη κοινή γνώμη. Ο συγγραφέας αναπτύσσει το δικό του, προσωπικό ύφος
που συνήθως συνδυάζει τη χάρη με την ευφυολογία ή ακόμα και την ειρωνεία.
Σκοπός του χρονογραφήματος είναι κυρίως η τέρψη και ο προβληματισμός του
αναγνώστη μέσα από ένα διδακτικό ή ηθοπλαστικό περιεχόμενο. Αφορμή για τη συγγραφή
χρονογραφήματος μπορεί να δώσει οτιδήποτε: μια εντύπωση, ανάμνηση, ιστορία,
κριτική, ασήμαντο καθημερινό γεγονός, κλπ. Η βασική διαφορά του κειμένου μας με το χρονογράφημα
γενικά είναι πως το "Άνθρωποι και Δελφίνια" δεν έχει δημοσιευτεί σε κάποια εφημερίδα ή περιοδικό, αλλά στο
βιβλίο Κυριακάτικες Ιστορίες του Α.
Σουρούνη. Ωστόσο, έχει ως θέμα ένα δυσάρεστο επίκαιρο γεγονός- δυο
νεκρά δελφίνια σε παραλία της Χαλκιδικής- και στόχος του είναι από τη μια να ευαισθητοποιήσει και να αφυπνίσει
τους αναγνώστες γύρω από την κακομεταχείριση των δελφινιών και από την άλλη να
επικρίνει την αλαζονική στάση των
σύγχρονων ανθρώπων απέναντι στα όμορφα και έξυπνα αυτά θηλαστικά. Το προσωπικό
ύφος, η απλή κατανοητή γλώσσα και τα ειρωνικά σχόλια του Σουρούνη για τους
Γερμανούς επιστήμονες, θυμίζουν στο
αφήγημα το χαρακτήρα του χρονογραφήματος. Το ηθικό δίδαγμα που θέλει να περάσει
ο συγγραφέας σε μας τους αναγνώστες είναι πως πρέπει όλοι να αποκτήσουμε
οικολογική συνείδηση και να σεβόμαστε τα ζώα και τη φύση, αντί να τα
εκμεταλλευόμαστε για τα δικά μας συμφέροντα.
“ΑΚΤΙΒΙΣΤΕΣ”
Αγγελική Τρυφωνίδου
Αλέξανδρος Σαγκιρίδης
Σάββας Χατζηκωνσταντινίδης
Ραφαήλ Τσαλισκάνης
Μαρίνος Ποτουρίδης
Δελφίνια σε συνθήκες ελευθερίας
και σε συνθήκες αιχμαλωσίας
Τα
δελφίνια είναι κοινωνικά ζώα, ζούνε σε
κοπάδια και κολυμπούν καθημερινά έως και 40χ.μ. Τα δελφίνια χρειάζονται, δηλαδή,
πολύ χώρο, καθαρά νερά και ένα περιβάλλον
που να ευνοεί τις συνθήκες αυτές, έτσι
ώστε να είναι χαρούμενα κολυμπώντας
ελεύθερα .Όλα αυτά τα προσφέρει το φυσικό
τους περιβάλλον, δηλαδή ο ωκεανός. Όμως
σήμερα, πάρα πολλά δελφίνια δεν είναι ελεύθερα στους ωκεανούς αλλά φυλακισμένα. Σχεδόν 1.000 δελφίνια κάθε
μέρα σε όλο τον κόσμο χάνουν τη ζωή τους
επειδή μπλέκονται σε αλιευτικά εργαλεία, ενώ όσα δελφίνια δεν επιλέγονται για
τα Δελφινάρια σφάζονται για το κρέας τους. Επίσης, η εντατική αλιεία που δεν
σέβεται την ευαισθησία του θαλάσσιου
περιβάλλοντος είναι άλλος ένας από
τους παράγοντες που σήμερα τα δελφίνια
είναι ένα είδος προς εξαφάνιση.
«ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ»
Χιλιαρίδου Μαρίνα
Τσικούρας Νίκος
Φωτακίδης Μάριος
Παναγόπουλος Αντώνης
Σεβδυνίδης Δήμος
Η στάση των Αρχαίων προς τα δελφίνια
σε αντίθεση με την στάση των Νεοελλήνων.
Στην αρχαιότητα υπήρχε σεβασμός προς τα δελφίνια και η
εκμετάλλευση τους φαντάζει ανύπαρκτη. Απεικονίζονται σε πολλές τοιχογραφίες
,ψηφιδωτά ,ναούς κ.α., καθώς πολύ
σημαντική και αξιοπρόσεκτη είναι και η αναφορά τους σε αρχαίες ιστορίες και στην Μυθολογία, όπως στην ιστορία του Αρίωνα του Λυρωδού που το δελφίνι έσωσε την ζωή του. Αντίθετα, οι Νεοέλληνες σήμερα έχουν ανατρέψει τελείως τα
δεδομένα και χρησιμοποιούν τα δελφίνια ως οικονομικό πόρο, καθώς εκμεταλλεύονται τις ικανότητες
τους με εντυπωσιακές
στα μάτια των ανθρώπων παραστάσεις στα
Δελφινάρια. Όλοι μας είμαστε
διατεθειμένοι να πληρώσουμε για να
παρακολουθήσουμε αυτό το «μοναδικό» θέαμα, χωρίς να σκεφτόμαστε πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απάτη. Επιπλέον, πολύ συχνά ακούμε για περιστατικά Ελλήνων
ψαράδων που σκοτώνουν τα δελφίνια για να μην τους χαλούν τα δίχτυα , ενώ
μαθαίνουμε, μελετώντας τις αρχαίες πηγές, πως σ΄εκείνα τα χρόνια οι ψαράδες τα
είχαν για βοηθούς τους και τους αντάμειβαν με ανάλογο μερίδιο από την ψαριά.